Spośród wielu traktatów o sztuce kaznodziejskiej, powstających w okresie średniowiecza, szczególną uwagę przykuwa traktat włoskiego dominikanina Jakuba z Fusignano (zm. ok. 1333 r.). Budzi on zainteresowanie ze względu na szeroką i udokumentowaną recepcję wśród polskich kaznodziejów z końca XIV i pierwszej połowy XV wieku. Jednym z przykładów wykorzystania jego teoretycznych założeń w praktyce są kazania Mikołaja z Błonia, doktora dekretów (ok. 1400-1444).

Referat stawia sobie za cel następujące zadania:

1.       Przybliżenie mało znanego w literaturze przedmiotu (por. prace R. M. Zawadzkiego, B. Chmielowskiej), choć popularnego w piętnastowiecznej Polsce traktatu włoskiego dominikanina o sztuce kaznodziejskiej.

2.       Analiza sposobu, w jaki teoria Jakuba z Fusignano znajduje praktyczną realizację w kazaniach Mikołaja z Błonia.

3.       Odpowiedź na pytanie, jakie znaczenie ma budowanie przez Mikołaja z Błonia kazań w oparciu o teorię Jakuba z Fusignano oraz jakie funkcje spełnia?