CBR » KONFERENCJE
  
27-28 kwietnia 2005 Tożsamość europejska a tożsamość polska
28 kwietnia, 11.15
Jacek WachowskiDramat i teatr po roku 89 na tle innych widowisk (Obrady)
  
  
Abstrakt:Zmiany w estetyce dramaturgicznej i teatralnej ostatniego piętnastolecia – wyraźnie zmierzające do przełamania dawnych strategii artystycznych i wypracowania własnego języka, opierającego się (niejednokrotnie) na wykorzystaniu inspiracji pozaestetycznych – skłaniają do postawienia kilku pytań:W jakim zakresie owe przemiany – wpisujące się w (skądinąd dobrze znany) rytm transformacji artystycznych, wyznaczających koniec starego i początek nowego czasu – łączą się z ogólniejszymi przemianami społecznymi, politycznymi, obyczajowymi i kulturowymi?W jakim zakresie emanacja owych przemian stała się impulsem do tworzenia nowego języka artystycznego?W jakich sferach ekspresji dramaturgiczno-teatralnej znalazła swoje odbicie?Co łączy współczesne prace dramaturgiczno-teatralne z przemianami w sztuce ostatnich dekad, a w szczególności ze sztuką pop-artu?czy współczesny kształt dramatu i teatru nie odzwierciedla (także) przemian jakie w sensie estetycznym i filozoficznym znacznie wcześniej znalazły odbicie w sztukach plastycznych, a także w obrębie dyskursu humanistycznego i filozoficznego?- czy o kształcie dramatu i teatru po roku 89 nie zadecydowała także w jakiejś mierze emancypacja – deprecjonowanych nierzadko przez samych twórców teatru – doświadczeń happeningowych, body artystowskich i performatywnych? W jakim stopniu współczesny dramat i teatr nawiązują do doświadczeń widowisk, należących do tzw. minorum gentium?w jakim stopniu oddziaływanie na dramat i teatr kultury popularnej (niskiej) odmieniło obraz owych widowisk?w jaki sposób dramat i teatr przyczyniły się do ukształtowania nowych form widowiskowych (rozpowszechnianych głównie w obiegu medialnym)?Analiza przemian dokonujących się w obrębie sztuki dramatycznej i teatralnej po roku 89, pozwala widzieć w nich zarówno odzwierciedlenie transformacji związanych z przełomem społeczno-politycznym, jak też z przeobrażeniami dokonującymi się w sferze estetycznej ostatnich dekad. Obie te perspektywy skłaniają do spojrzenia na dramat i teatr jako ekspresje silnie związane z kształtem życia społecznego, politycznego i kulturowego, a tym samym zmierzają do przywrócenia (nieco zapomnianego) poglądu mówiącego o tym, że dramat i teatr nie stanowią wyizolowanych, ze społecznego życia form, ale przeciwnie, są ich konsekwencją i odzwierciedleniem.