Anna Chojowska-Szymańska, Tragedia humanistyczna tragedią klasyczną? O pograniczach genologicznych dramatu doby renesansu.
Informacje
Tezy referatu:
Tragedia humanistyczna jako gatunek in statu nascendi.
Początki restytucji tragedii antycznej w nowożytnej Europie (Włochy, XIV–XV w.) – cechy innych rodzajów i gatunków poetyckich wkraczające na grunt genologii tragedii pretendującej do miana „klasycznej”.
Dwa rozbieżne nurty twórczej recepcji tragedii antycznej (Trissino i Giraldi Cinzio) oraz ich historyczna ewolucja.
Średniowieczne gatunki nieregularne (mirakle, misteria, moralitety) a rozwój genologii tragedii humanistycznej:
tragedia szkolna we Francji – kształt genologiczny odradzającego się gatunku;
średniowieczna tradycja w dramacie angielskim – elementy genezy teatru elżbietańskiego;
retoryczna tradycja rederijkerów a dramat humanistyczny w Niderlandach;